تعویق مذاکرات و آغاز موج نوسان قیمت آهن آلات
به گزارش آهن آنلاین؛ در روزهایی که بار دیگر گفت‌وگوهای ایران و آمریکا از سر گرفته شده است، نگاه‌ها نه فقط به اتاق‌های مذاکره، بلکه به قلب تپنده اقتصاد صنعتی کشور دوخته شده است؛ جایی که صنعت فولاد، به‌عنوان یکی از ستون‌های راهبردی تولید در کشور، آینده‌ای نامطمئن را پیش روی خود می‌بیند. سه نشست غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن، دو مرتبه در مسقط و یک‌بار در رم، امیدهایی را در بازارهای اقتصادی برانگیخت؛ اما تعویق چهارمین نشست و نبود سیگنال روشن از ادامه گفت‌وگوها، باعث شده بازار فولاد با احتیاط و حتی نگرانی بیشتری به آینده نگاه کند. این تعلیق سیاسی، خود را پیش از هر جا در نوسانات بازار ارز، عقب‌نشینی برخی تولیدکنندگان فولاد و افت نسبی تقاضا نشان داده است.
صنعت فولاد؛ محور زیرساخت، قربانی تحریم
فولاد، به‌عنوان یک صنعت پایه در توسعه زیرساخت‌ها، طی سال‌های اخیر با محدودیت‌های پیچیده‌ای در واردات مواد اولیه، تکنولوژی، ماشین‌آلات و سیستم مالی مواجه بوده است. تداوم تحریم‌ها باعث شده بسیاری از واحدهای تولیدی در مرز سود و زیان حرکت کنند و سهم بازارهای بین‌المللی را به رقبا واگذار کنند. اگر مسیر مذاکرات به سمت توافق پایدار حرکت کند و موانعی چون FATF، سوئیفت و تحریم‌های ثانویه برچیده شوند، ایران می‌تواند با بازسازی مسیرهای صادراتی گذشته، دوباره وارد رقابت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای شود. این تحول به معنی بازیابی ظرفیت‌های خفته، کاهش قیمت تمام‌شده، ورود فناوری‌های نو و فعال‌سازی ظرفیت مازاد کارخانه‌ها خواهد بود.
اگر درها بسته بماند افزایش ریسک و انباشت رکود در پیش است
سناریوی مقابل، یعنی توقف یا شکست گفت‌وگوها، یعنی می‌تواند زنگ خطر دیگری برای فولاد و قیمت آهن در کشور باشد. در چنین حالتی، با تداوم انزوای مالی و موانع وارداتی، شرکت‌های تولیدی ناگزیر به تأمین ارز از مسیرهای پرریسک و غیررسمی خواهند شد؛ روندی که به افزایش بهای تمام‌شده و کاهش توان رقابت در بازارهای داخلی منجر می‌شود. از سوی دیگر، رکود نسبی ساخت‌وساز و پروژه‌های عمرانی دولتی باعث شده بازار داخلی کشش جذب تولید بالا را نداشته باشد. در چنین فضای فشرده‌ای، تقابل قیمتی میان کارخانه‌ها تشدید شده و احتمال عرضه با حاشیه سود حداقلی، یا حتی زیر قیمت تمام‌شده، بالا می‌رود.
فولاد، فشارسنج اقتصاد صنعتی
هم‌اکنون، شرکت‌هایی مانند کارخانه فولاد مبارکه، ذوب آهن اصفهان، فولاد خوزستان، بناب، میانه و نیشابور در شرایط متفاوتی از نظر تأمین مالی، صادرات و استراتژی فروش قرار دارند. تغییرات سیاسی، اولین ضربه خود را به تصمیم‌گیری مدیران این واحدها وارد می‌کند؛ تصمیماتی که ممکن است به تعلیق طرح‌های توسعه‌ای، بازنگری در مدل فروش، یا کاهش ظرفیت عملیاتی بیانجامد. در نهایت، فولاد فقط یک صنعت نیست؛ نقطه ثقل زنجیره‌ای از صنایع پایین‌دستی، خدمات مهندسی، حمل‌ونقل و اشتغال مستقیم و غیرمستقیم است. اینکه آینده آن به کدام سو برود، نه فقط به دست سیاست‌گذاران اقتصادی، بلکه به اراده تصمیم‌گیران سیاسی در مواجهه با جهان بستگی دارد.
سایه تعویق مذاکرات بر بازارهای مالی؛ بازتاب سیاسی در آیینه فولاد و ارز
با انتشار خبر تعویق دور چهارم مذاکرات میان ایران و آمریکا، فضای بازارهای داخلی دستخوش نوسانات معناداری شد. نوساناتی که بار دیگر نشان داد چقدر معادلات اقتصادی در کشور، با تحولات سیاسی و دیپلماتیک گره خورده‌اند. در نخستین واکنش‌ها به این خبر، بازار ارز و طلا افزایش قیمت را تجربه کردند. نرخ دلار که از شب گذشته روند افزایشی به خود گرفته بود، امروز نیز به صعود ادامه داد و در جایگاه 85 هزار و 500 تومان ایستاده است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مبتنی بر طلا نیز در همین راستا رشد معناداری را در تابلوهای معاملاتی خود ثبت کردند. اما در نقطه مقابل، بازار سهام به‌عنوان حساس‌ترین شاخص روانی اقتصاد، واکنشی منفی به خبر تعویق مذاکرات نشان داد. شاخص کل با کاهش قابل توجه 61 هزار واحدی همراه شد و بخش قابل توجهی از نمادهای بزرگ و بنیادی، افت قیمت را تجربه کردند، افتی که بار دیگر وابستگی بورس به سیگنال‌های سیاسی را یادآور شد.
تحرکات افزایشی در بازار مقاطع فولادی
در همین فضای متلاطم، بازار آهن‌آلات نیز امروز با نشانه‌هایی از بازگشت رشد قیمتی همراه بود، به‌ویژه در بازار میلگرد، که درصدی از ریزش‌های قیمتی روزهای گذشته را جبران کرد. برخی از تولیدکنندگان این حوزه، رشدهایی بین ۶ تا ۷ درصد را در نرخ‌های جدید خود اعمال کردند. این تغییرات نشان از احیای تدریجی تقاضا و افزایش انتظارات تورمی در میان خریداران دارد.
با این حال، همچنان شاهد آن هستیم که بخشی از شرکت‌ها، در خلاف جهت جریان افزایشی، به مسیر کاهشی قیمت‌گذاری خود ادامه دادند؛ موضوعی که می‌تواند ناشی از سیاست‌های انباشت موجودی، کاهش فروش یا نیاز به نقدشوندگی سریع‌تر در برخی کارخانه‌ها باشد. از جمله شرکت‌هایی که رشد بالا را به ثبت رساندند شامل ذوب آهن اصفهان، ابهر، قائم و پردیس می‌شود که رشد 6 الی 7 درصدی را در کارنامه خود اطلاع‌رسانی کردند. به عنوان مثال میلگرد 18 ذوب آهن در روز جاری به قیمت 34 هزار و 90 تومان رسید و از سوی دیگر بالاترین قیمت برای میلگرد ابهر رقم خورد که سایز 5.5 به قیمت 38 هزار و 450 تومان ثبت شده است.
واکنش ذوب آهن در بازار تیرآهن
در بازار تیرآهن نیز نشانه‌هایی از تعدیل قیمت‌ها و رشد محدود در برخی مقاطع مشاهده شد. شرکت ذوب‌آهن اصفهان، به‌عنوان بازیگر اصلی این بازار، قیمت برخی سایزهای تیرآهن خود را افزایش داد و به این ترتیب، نخستین واکنش رسمی بازار تیرآهن به تحولات سیاسی اخیر را نشان داد. این رشد که البته با احتیاط و در بازه‌های محدود اتفاق افتاده، می‌تواند سیگنالی برای روند روزهای آینده در بازار مقاطع سنگین باشد.
