پویایی بازار فولاد با شفافیت عملکرد بورس فلزات
حمیدرضا رستگار، رئیس اتحادیه فروشندگان آهن و فولاد، می‌گوید: شیوه بورس کالای ایران مطابق با بورس رایج دنیا نیست و با وجود تلاش‌های بسیار اتحادیه آهن و فولاد، در قیمت‌گذاری‌های بورس فلزات کنار گذاشته شدند.
رئیس اتحادیه فروشندگان آهن و فولاد و فلزات، افزود: بعد از ایجاد و تشکیل بورس فلزات، سایر بورس‌های کالا تشکیل شدند.
وی با بیان اینکه علی‌رغم کمک و همکاری اتحادیه فروشندگان آهن و فولاد در راه اندازی بورس، اکنون به نوعی کنار گذاشته شده و هیچ دخل و تصرفی در آن نداشته و از این بخش استفاده و مشاوره گرفته نمی‌شود، گفت: متاسفانه قیمت‌گذاری‌ها، بدون حضور ذی‌نفعان اصلی و مجموعه های مرتبط انجام می‌شود. تعیین قیمت میلگرد در بورس کالا یکی از این موارد است که موجب شده تا تولیدکنندگان به این ماجرا اعتراضاتی داشته باشند.
رستگار، با بیان این که به طور کلی عملکرد بورس عملکرد مقبولی از طرف اتحادیه آهن و فولاد و فلزات و اصناف مرتبط نیست، و عملکرد آن شفاف نیست، می‌گوید: در جلسات متعددی که با مسئولان داشته‌ایم مکرر این نکته را تذکر داده‌ایم، اما متاسفانه اصرار و پافشاری بر این روش دارند و تاکید دارند این مکانیزم ادامه یابد. بر این اساس، بعضا با قیمتگذاری، به صورت دستوری قیمت‌ها افزایش یا کاهش پیدا می‌کند که این روند به هیچ عنوان مورد قبول ما نیست.
به گفته وی، با این شیوه و عملکرد، بورس خود تبدیل به یک بنگاه اقتصادی شده است. به این معنا که افرادی در آنجا منافعی دارند و براساس آن تلاش می‌کنند هیچ گروهی که گروه اصلی است و حق دارد از شیوه و نحوه تعیین قیمت آهن، هویت و ماهیت مصرف‌کننده و توزیع کننده اطلاع داشته باشد، مطلع و آگاه نشود و در ابهام بماند. این شیوه و عملکرد بورس مردود است.
رئیس اتحادیه فروشندگان آهن و فولاد، اظهار امیدواری می‌کند در صورت انجام اصلاحات، بورس می‌تواند جای مناسبی برای عرضه کالا باشد.
وی اضافه کرد: اصلی‌ترین روش قانونی، دخالت صد‌در‌صدی تولیدکننده به عنوان صاحب نظر است. درعین حال، توزیع کننده، صادرکننده و حمایت از مصرف‌کننده هر کدام در جایگاه خود قرار داشته باشند، اما متاسفانه اکنون میان این گروه‌ها تداخل پیش آمده است.
رئیس اتحادیه فروشندگان آهن می‌گوید: اختیارات از برخی از این گروه‌ها گرفته شده و بعضا به گروه دیگری داده شده است. با توجه به مشخص بودن ایرادات، باید اصلاحات انجام شود و مطابق با ضوابط قانونی هر مجموعه‌ای مسوولیت خود را بر عهده داشته باشد. شیوه کنونی ممکن است در کوتاه مدت جواب دهد، اما در طولانی مدت، خسارات و زیان زیادی تحمیل می‌کند که به راحتی قابل حل نیست و باعث شود تا همچنان دنبال جوابی برای سوال چرا آهن گران شد، باشیم.
رستگار، پیشنهاد می‌دهد شیوه پیشبرد تصمیم‌گیری‌ها در مجموعه‌ای با برنامه جامع و کامل، درخصوص فولاد ایجاد شود. نقش هدایت و حمایت به دولت سپرده شده و از دخالت حذر کند. متأسفانه همچنان به صورت جزیره‌های تصمیم‌گیری شود، وضعیت همچنان همین باقی خواهد ماند.
