آیا رقابت شدید آهن فروشان بازار را متحول می‌کند؟
به گزارش آهن آنلاین؛ در روزهایی که بازار آهن‌آلات در وضعیت رکود عمیق به سر می‌برد، افزایش عرضه و کاهش تقاضا باعث ایجاد نوسانات قیمتی معناداری شده است. برخی از مبادی فروش برای حفظ جریان نقدینگی خود، محصولاتشان را با سودی کمتر از یک درصد عرضه می‌کنند و حتی برخی حاضرند با تخفیف‌های ۱۰۰ تا ۴۰۰ تومانی، محصولات خود را به فروش برسانند. اما آیا این شرایط می‌تواند عاملی برای کاهش بیشتر قیمت‌ها در بازار آهن شود؟
فشار عرضه و رقابت شدید میان فروشندگان
رقابت میان فروشندگان آهن به حدی رسیده که برخی از آن‌ها مجبور به فروش با کمترین حاشیه سود شده‌اند. در برخی معاملات، فروشندگان تنها با سودی در حد ۱۰۰ تا ۲۰۰ تومان در هر کیلوگرم، محصولات خود را عرضه می‌کنند که این رقم عملاً سود قابل‌توجهی محسوب نمی‌شود. در چنین شرایطی، اگر هزینه‌های جانبی همچون مالیات بر ارزش افزوده و هزینه‌های عملیاتی را در نظر بگیریم، برخی فروشندگان حتی در معرض زیان قرار دارند.
از سوی دیگر، قوانین مالیاتی و جرائم مربوط به ارزش افزوده، فشار بیشتری بر فعالان بازار وارد کرده است. در حالی که هنگام خرید از کارخانه، ۱۰ درصد مالیات ارزش افزوده پرداخت شده، برخی فروشندگان به دلیل نبود تیم‌های حسابداری قوی، با جریمه‌های اضافی روبه‌رو شده و مجبور به پرداخت دوباره بخشی از این مبلغ هستند. این وضعیت برای آن‌ها که در شهرهای کوچک‌تر فعالیت می‌کنند، فشار مضاعفی ایجاد کرده است.
شکاف قیمتی بورس و بازار آزاد؛ معمایی بی‌پاسخ!
یکی از نکات عجیب در بازار کنونی، تفاوت چشمگیر قیمت‌ها در بورس کالا و بازار آزاد است. در حالی که قیمت میلگرد در بازار آزاد به حدود ۳۴هزار و ۵۰۰ تومان رسیده، این محصول در بورس کالا ۳۷هزار و ۷۲۵ تومان معامله شده است. این اختلاف قیمت که چیزی در حدود ۳هزار و ۲۲۵ تومان در هر کیلوگرم است، سؤالات مهمی را در مورد روند قیمت‌گذاری و تأثیر سیاست‌های دستوری بر زنجیره فولاد مطرح می‌کند.
یکی از دلایل این شکاف قیمتی، سیاست‌های تنظیم‌گری بورس کالا است که به نظر می‌رسد بیش از هر چیز به تثبیت روند صعودی زنجیره تأمین فولاد کمک کرده است. در چنین شرایطی، کارخانه‌ها همچنان محصولات خود را در قیمت‌های بالاتر به فروش می‌رسانند، در حالی که در بازار آزاد، به دلیل ضعف تقاضا، قیمت‌ها کاهش پیدا کرده و فروشندگان مجبور به ارائه تخفیف‌های قابل‌توجه شده‌اند.
اگر نگاهی به روند قیمت‌ها در روز گذشته بیندازیم، می‌بینیم که قیمت میلگرد در برخی کارخانه‌ها کاهش ۱۰۰ تا ۵۰۰ تومانی را تجربه کرده است. در بازار تیرآهن نیز نوساناتی مشاهده شده، به طوری که برخی سایزها با افزایش ۵۰ تا ۲۰۰ هزار تومانی مواجه شده‌اند.
بازار ورق‌های فولادی نیز شرایط مشابهی را تجربه کرده است. قیمت ورق سیاه (ST37 و ST52) در اغلب کارخانه‌ها ثابت ماند، اما برخی ضخامت‌ها در کارخانه فولاد مبارکه با کاهش ۱۰۰ تا ۵۰۰ تومانی همراه شد. سایر محصولات فولادی مانند ورق گالوانیزه، روغنی و رنگی نیز در اغلب مبادی فروش ثبات قیمتی داشتند.
این تغییرات نشان می‌دهد که بازار هنوز در وضعیت بلاتکلیفی به سر می‌برد. از یک طرف، ضعف تقاضا باعث شده فروشندگان مجبور به ارائه تخفیف شوند و از طرف دیگر، سیاست‌های عرضه در بورس کالا همچنان در جهت حفظ سطح قیمتی بالاتر حرکت می‌کند.
آیا کاهش عرضه می‌تواند قیمت آهن آلات را پایین بیاورد؟
یکی از سناریوهای احتمالی این است که با توجه به کاهش تقاضا، برخی کارخانه‌ها تولید خود را محدود کنند و عرضه در بازار کاهش یابد. این موضوع می‌تواند از فشار روی فروشندگان بکاهد و تعادل جدیدی در بازار ایجاد کند. اما مسئله اینجاست که کارخانه‌ها به دلیل هزینه‌های تولید و ساختار اقتصادی، معمولاً تمایلی به کاهش شدید تولید ندارند، مگر اینکه با بحران‌های جدی‌تری مواجه شوند.
از سوی دیگر، تجربه نشان داده که کاهش عرضه در بورس کالا لزوماً به کاهش قیمت در بازار آزاد منجر نمی‌شود. در برخی مواقع، همین کاهش عرضه بهانه‌ای برای ایجاد موج‌های جدید افزایش قیمت شده است. بنابراین، نتیجه نهایی به واکنش خریداران و سیاست‌های تنظیمی دولت بستگی دارد.
روزهای پرچالش در انتظار بازار آهن است؟
در شرایطی که بازار با رکود سنگین دست‌وپنجه نرم می‌کند و سود فروشندگان به حداقل رسیده است، فشار عرضه باعث شده برخی فروشندگان حتی با سود کمتر از ۱ درصد اقدام به فروش کنند. از سوی دیگر، شکاف قیمتی بورس و بازار آزاد همچنان پابرجاست و سیاست‌های تنظیم‌گری نیز به نفع کارخانه‌ها عمل می‌کند.
با توجه به شرایط فعلی، روند قیمتی بازار آهن آلات در روزهای آینده تحت تأثیر چند عامل کلیدی قرار دارد. سیاست‌های ارزی و تصمیمات دولت می‌توانند بر هزینه‌های تولید و قیمت تمام‌شده محصولات اثر بگذارند و مسیر بازار را تغییر دهند. از سوی دیگر، رفتار خریداران نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد، به‌طوری‌که اگر تقاضای مصرفی همچنان ضعیف بماند، فشار فروش در بازار ادامه خواهد یافت. در همین حال، میزان عرضه کارخانه‌ها نیز عاملی مهم در جهت‌گیری قیمت‌هاست؛ در صورت کاهش تولید، ممکن است فشار قیمتی بر بازار کاهش یابد، اما اگر عرضه همچنان بالا باشد، رقابت میان فروشندگان شدت گرفته و برخی ناچار به فروش با حاشیه سود ناچیز یا حتی زیان‌ده خواهند شد.
در کنار این عوامل، نقش بورس کالا در تعیین روند قیمتی زنجیره فولاد نیز نباید نادیده گرفته شود. در حال حاضر، این نهاد به‌نوعی تبدیل به یک ابزار تنظیم‌کننده قیمت شده که عمدتاً در جهت تثبیت یا افزایش قیمت‌ها عمل می‌کند. اما اگر این سیاست‌ها در نهایت باعث شود که بخش عمده‌ای از خریداران به دلیل نبود توجیه اقتصادی از بازار خارج شوند، ممکن است روند نزولی قیمتی اجتناب‌ناپذیر شود.
سناریوهای پیش روی بازار آهن
با توجه به شرایط فعلی بازار آهن، آینده آن را می‌توان در چند سناریوی متفاوت بررسی کرد. اگر روند رکود ادامه یابد و تقاضا همچنان ضعیف باقی بماند، فروشندگان برای جذب مشتری مجبور خواهند شد محصولات خود را با حداقل سود یا حتی ضرر عرضه کنند که می‌تواند به کاهش بیشتر قیمت‌ها منجر شود. در مقابل، در صورتی که برخی کارخانه های تولید کننده فولاد تولید خود را کاهش داده و عرضه محدودتر شود، امکان رسیدن بازار به یک نقطه تعادلی وجود دارد که در آن، قیمت‌ها تثبیت شده و تناسبی میان عرضه و تقاضا برقرار شود. از سوی دیگر، اگر سیاست‌های جدیدی از سوی دولت یا بورس کالا برای کاهش مصنوعی عرضه یا افزایش نرخ پایه اتخاذ شود، ممکن است موجی جدید از افزایش قیمت‌ها شکل بگیرد و نوسانات بازار شدت بیشتری پیدا کند.
نتیجه‌گیری؛ وقت تصمیم‌گیری برای فروشندگان و خریداران
در چنین شرایطی، فروشندگان باید به دقت رفتار بازار را رصد کنند و از تصمیمات عجولانه پرهیز نمایند. اگر محصولی را به مصرف‌کننده نهایی فروخته‌اند، جایگزینی آن با قیمت‌های مناسب می‌تواند یک استراتژی منطقی باشد، اما ورود به معاملات پرریسک یا خریدهای هیجانی در این وضعیت، می‌تواند منجر به زیان شود.
