ترس و امید بر جان بازار آهن آلات
به گزارش آهن‌آنلاین؛ آتش‌بس میان لبنان و اسرائیل، که پس از ماه‌ها درگیری نظامی و تنش‌های شدید به وقوع پیوسته، یکی از موضوعات مهم در تحلیل بازارهای منطقه‌ای و جهانی است. این توافق، فارغ از ابعاد سیاسی و انسانی، پیامدهای اقتصادی گسترده‌ای برای کشورهای منطقه و همچنین ایران دارد. موردی که به طور سنتی و چندباره شاهد آن بوده‌ایم، کاهش تنش‌ها در منطقه خاورمیانه منجر به کاهش ریسک‌های ژئوپلیتیکی و بهبود فضای سرمایه‌گذاری می‌شود.
در بازار ایران، آتش‌بس می‌تواند از طریق کاهش انتظارات تورمی بر قیمت دلار تأثیر بگذارد. با کاهش فشارهای روانی در بازار ارز، سرمایه‌گذاران تمایل کمتری به نگهداری دلار به‌عنوان دارایی امن خواهند داشت و این موضوع ممکن است به کاهش نرخ دلار منجر شود. از سوی دیگر، این روند به طور مستقیم بر واردات مواد اولیه و کاهش هزینه‌های تولید در صنایع وابسته، از جمله صنعت آهن‌آلات، تأثیرگذار است.
به عنوان مثال بازار تیرآهن روندی خنثی را پیش گرفته و تقریبا هیچگونه نوسان قیمتی را شاهد نبوده‌ایم. شرکت هایی همچون ذوب‌آهن اصفهان، فایکو، یزد و … نوسان قیمتی را گزارش نکرده‌اند. ولیکن در بازار میلگرد، شاهد جریان متفاوتی هستیم.
میلگرد میانه، ذوب آهن، ظفربناب، جهان فولاد سیرجان، میلگرد نیشابور، راد همدان با کاهش ۰،۳ الی ۱،۷ درصدی داشته است. بیشترین کاهش قیمتی را میلگرد جهان فولاد سیرجان به ثبت رسانده است، قیمت این محصول در سایز ۱۴ به ازای هر تن برابر با ۲۶ هزار و ۲۷۰ تومان گزارش شده است.
توافقات هسته‌ای و سناریوهای پیش‌رو
یکی از مؤلفه‌های مهم در تحلیل آینده اقتصاد ایران، احتمال بازگشت به توافقات هسته‌ای و رفع بخشی از تحریم‌های بین‌المللی است. این سناریو، اگر به تحقق برسد، می‌تواند تأثیر بسزایی بر کاهش تنش‌های اقتصادی داشته باشد. رفع محدودیت‌های بانکی و تجاری، امکان صادرات گسترده‌تر محصولات فولادی و آهن‌آلات را فراهم کرده و به توسعه زنجیره‌های تأمین در این صنعت کمک می‌کند.
از سوی دیگر، کاهش تحریم‌ها می‌تواند به افزایش ذخایر ارزی کشور و تثبیت قیمت دلار منجر شود. این امر تأثیر مثبتی بر بازار آهن‌آلات خواهد داشت، زیرا قیمت‌گذاری مواد اولیه و محصولات نهایی این صنعت به شدت تحت تاثیر نوسانات ارزی است.
کاهش قیمت سنگ‌آهن، چالشی برای صادرات خواهد بود؟
بازار سنگ‌آهن جهانی در ماه‌های اخیر شاهد کاهش قیمت قابل‌توجهی بوده و به سطحی نزدیک به ۱۰۰ دلار به ازای هر تن رسیده است. این روند، نگرانی‌هایی را برای صنعت فولاد ایران که وابسته به صادرات سنگ آهن است، به همراه داشته است. از جمله دلایل این کاهش، سیاست‌های محدودکننده چین در تولید فولاد، تأثیر انتخابات آمریکا بر تجارت جهانی و افزایش ذخایر سنگ‌آهن در بنادر چین است. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که این نوسانات تا پایان سال ادامه خواهد یافت و می‌تواند فشار بیشتری بر صادرات ایران وارد کند.
فشار تورمی در زنجیره تولید آهن‌آلات
یکی از چالش‌های اصلی در بازار آهن‌آلات، فشار تورمی ناشی از افزایش هزینه‌ها در صنایع بالادستی است. تولیدکنندگان مواد اولیه مانند سنگ‌آهن و گندله، با افزایش قیمت‌های جهانی و محدودیت‌های داخلی، قیمت تمام‌شده محصولات را به زنجیره پایین‌دست منتقل می‌کنند. این روند باعث شده تا قیمت محصولات نهایی از جمله میلگرد و تیرآهن در ماه‌های اخیر به طور مداوم افزایش یابد. علاوه بر این، محدودیت‌های انرژی در فصل سرما و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل، به این فشار تورمی دامن زده است. صنایع وابسته به آهن‌آلات نیز مجبور به انتقال این افزایش هزینه‌ها به مصرف‌کنندگان نهایی شده‌اند که تأثیر مستقیمی بر پروژه‌های عمرانی و ساخت‌وساز گذاشته است.
تحلیل چشم‌انداز بازار آهن‌آلات در سایه اخبار جدید
با توجه به تحولات اخیر، بازار آهن‌آلات ایران در یک نقطه حساس قرار گرفته است. در سناریوی آتش‌بس و کاهش تنش‌ها، انتظار می‌رود قیمت دلار به ثبات نسبی برسد که به کاهش هزینه واردات مواد اولیه منجر خواهد شد. اما اگر فشارهای داخلی و محدودیت‌های انرژی ادامه یابد، این کاهش اثر محدودی بر قیمت محصولات خواهد داشت.
در مورد توافقات هسته‌ای، در صورت موفقیت مذاکرات، بازگشت سرمایه‌گذاری‌های خارجی می‌تواند رونق تازه‌ای به صنعت فولاد و آهن‌آلات ایران ببخشد. این امر نه‌تنها بر قیمت محصولات، بلکه بر توان رقابتی ایران در بازارهای جهانی تأثیر مثبتی خواهد داشت. اما در صورت شکست این مذاکرات، تحریم‌ها همچنان به‌عنوان عامل محدودکننده باقی مانده و فشارهای تورمی بیشتری بر این صنعت تحمیل خواهد کرد.
بازار آهن آلات ایران در تقاطع عوامل سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی قرار دارد. آتش‌بس میان لبنان و اسرائیل و احتمال توافقات هسته‌ای، می‌توانند زمینه‌ساز کاهش تنش‌های اقتصادی و بهبود شرایط این صنعت شوند. اما برای دستیابی به ثبات و کاهش واقعی قیمت‌ها، باید سیاست‌های داخلی در جهت کاهش فشارهای تولید و بهبود زیرساخت‌ها نیز اتخاذ شود.
