چشمانداز تیره فولاد جهانی با پیشبینی نفت ۵۰ دلاری
به گزارش آهنآنلاین؛ بازار جهانی فولاد در ماههای اخیر با مجموعهای از نشانههای کاهشی و عدم قطعیتهای ساختاری مواجه شده است. شرایطی که نه تنها روند قیمتها را تحت فشار قرار داده، بلکه انتظارات فعالان اقتصادی را نیز بهشدت محتاط کرده است. افت تقاضا در اغلب بازارهای مصرفکننده فولاد اکنون به یکی از محورهای اصلی تحلیلها تبدیل شده و کاهش ۱۰ تا ۲۰ دلاری قیمت شمش، بهعنوان شاخص مهم این بازار نمادی از همین رکود تقاضا است. در کنار این موضوع، چین که بزرگترین تولیدکننده و مصرفکننده فولاد جهان به شمار میرود، کاهش قابل توجهی در تولید داشته است. آمارهای ماه گذشته نشان میدهد که تولید فولاد خام این کشور نسبت به دوره مشابه سال قبل حدود ۱۲ درصد کاهش یافته، افتی که کمسابقه بوده و بهنوعی بازتاب فشارهای ساختاری و محدودیتهای اعمالشده بر صنایعی است که با مازاد ظرفیت مواجهاند. یکی دیگر از متغیرهایی که چهره بازار جهانی فولاد را تیرهتر کرده، پیشبینی کاهش قیمت نفت تا محدوده ۵۰ دلار است. چنین سطح قیمتی برای نفت، در شرایطی که بسیاری از کشورها اقتصاد خود را بر مبنای درآمدهای انرژی برنامهریزی میکنند، نشانهای از رکود بالقوه و کاهش سرعت اجرای پروژههای عمرانی و صنعتی است. پروژههایی که مستقیما به فولاد وابسته هستند. همین انتظار، فضای احتیاطی را میان فعالان اقتصادی تقویت کرده است. در منطقه خلیج فارس نیز اگرچه ظرفیت تولید فولاد در حال افزایش است، اما بررسیها نشان میدهد که رشد تولید در سال آینده میتواند نسبت عرضه به تقاضا را تا حدود ۳۰ درصد برهم بزند و مازاد چشمگیری ایجاد کند، مسئلهای که فشار مضاعفی بر بازار جهانی خواهد داشت.
سایه چینیها بر بازار فولاد جهانی
در کنار این روندها، موضوع «آمارسازی اقتصادی در چین» به بحثی جدی میان تحلیلگران تبدیل شده است. اگرچه دولت چین رشد اقتصادی ۵ درصدی را اعلام کرده است، اما بسیاری از کارشناسان معتقد هستند رشد واقعی بیشتر در محدوده ۲ تا ۳ درصد قرار دارد. چنین شکافی در آمارها بهطور مستقیم بر برآورد مصرف فولاد اثر میگذارد، چراکه نشان میدهد تقاضای داخلی چین کمتر از سطحی است که پیشتر تصور میشد. دو ماه پایانی سال میلادی معمولا دورهای است که تقاضا برای فولاد در چین افزایش مییابد، اما در شرایط فعلی انتظار نمیرود این افزایش بتواند قیمت آهن آلات را بهطور معنادار تقویت کند، چراکه بازارهای آسیای شرقی نیز نشانی از هیجان و رشد نشان نمیدهند.
با وجود این سیگنالهای منفی، بخش سنگ آهن طی هفته گذشته رفتاری متفاوت داشته است. قیمت آتی سنگ آهن در چین با افزایش تا سطح ۸۰۰ یوان در هر تن، به بالاترین مقدار خود در سه هفته اخیر رسیده است. دلیل اصلی این رشد، کاهش محسوس محمولههای جهانی است که نگرانیها درباره محدودیت عرضه را افزایش داده است. دادههای صنعتی حاکی از آن است که صادرات شناساییشده از سوی تولیدکنندگان اصلی در استرالیا و برزیل طی یک هفته حدود ۲.۷ میلیون تن کاهش یافته است. افزون بر این، دولت چین اعلام کرده که هزینههای بندری برای شرکتهای دولتی را در صورتی که محمولهها کمتر از ۳۰ روز نگهداری شوند کاهش خواهد داد. این سیاست جدید بهمنظور جلوگیری از ذخیرهسازی طولانیمدت و تسریع گردش موجودی اجرا شده و احتمال میرود عرضه نقدی سنگ آهن را طی دورههای ذخیرهسازی مجدد محدودتر کند.
قیمت میلگرد جهانی صعودی شد
در حوزه فولاد نهایی، قیمت میلگرد در چین با عبور از سطح ۳۱۰۰ یوان در هر تن، به بیشترین مقدار خود در ماه نوامبر رسیده است. این رشد، بهطور عمده ناشی از کاهش عرضه در بازار داخلی بوده است. کاهش ۱۲ درصدی تولید فولاد خام چین در اکتبر، کمترین سطح تولید از سال ۲۰۲۱ تاکنون کاملا در راستای رویکرد دولت برای کنترل ظرفیت مازاد قرار دارد. کاهش تولید بهطور موقت از فشار عرضه کاسته، اما در سمت صادرات نیز نشانههایی از تغییر الگو دیده میشود. صادرات فولاد چین در ماه اکتبر با افت ۱۲.۵ درصدی نسبت به سال قبل، به حدود ۹۷۸ میلیون تن رسید که نخستین کاهش سال جاری محسوب میشود. این کاهش تا حد زیادی نتیجه سیاستهای حمایتی شرکای تجاری چین علیه محصولات فولادی وارداتی است، سیاستهایی که کارخانههای فولادی چین را وادار کرده وابستگی خود به بازارهای خارجی را کاهش دهند.
با وجود برخی تحرکات مثبت مقطعی، تصویر کلی بازار همچنان کاهشی باقی مانده است. تحلیلها نشان میدهد که در پایان سال، قیمت آتی فولاد با کاهش حدود ۷ درصدی نسبت به ابتدای سال مواجه خواهد شد. یکی از مهمترین علل این ضعف، رکود عمیق در بخش املاک و زیرساختهای چین است. بخشهایی که بیشترین سهم مصرف میلگرد را به خود اختصاص میدهند. شاخصهای مدیران خرید نیز نشان میدهد که ساختوساز همچنان با کمبود تقاضا، مشکلات مالی و بحران طولانیمدت بازار املاک دستوپنجه نرم میکند. مجموع این عوامل حکایت از افقی دارد که جذابیت چندانی برای بازار جهانی فولاد به همراه ندارد. کاهش تولید، افت صادرات، رکود بخش ساختوساز و نگرانیهای اقتصاد کلان، همگی نشانههایی هستند که فعالان بازار را به حفظ احتیاط و پرهیز از ریسکهای غیرضروری واداشتهاند.