بازار آهن در هفته آینده افزایشی می‌شود؟
به گزارش آهن آنلاین، بازار آهن‌آلات در هفته‌های اخیر چهره‌ای متفاوت از روزهای پرنوسان گذشته خود نشان داده است. تغییرات قیمت دلار، رکود ساخت‌وساز و سیاست‌های جدید عرضه در بورس کالا باعث شده فعالان این صنعت در شرایطی از ابهام و احتیاط دست به معامله بزنند. در ظاهر همه‌چیز آرام است؛ قیمت‌ها بین رشد و افت خفیف در نوسان‌اند، اما زیر پوست بازار اتفاقاتی جریان دارد که جهت حرکت هفته آینده را تعیین می‌کند.
رصد منحنی قیمت‌ها نشان می‌دهد طی یک ماه گذشته، نوسانات تیرآهن و پروفیل در محدوده‌ای بسیار محدود شکل گرفته است. شاخه 12 متری از تیرآهن ذوب‌آهن اصفهان، تقریباً از ۹ میلیون تومان به ۸.۴ میلیون تومان نزول کرده و اکنون در مرز ۸.۶ میلیون ایستاده است. در مقابل، سایز 20 در 20 از پروفیل اصفهان، تنها با دامنه‌ای نزدیک به 1.03 درصد نوسان بین ۴۸ تا ۵۰ هزار تومان در هر کیلو حرکت کرده است.
این تعادل شکننده نشان می‌دهد بازار نه آن‌قدر قوی است که جهش کند، نه آن‌قدر ضعیف که سقوطی جدی تجربه کند. با این حال، هفته آینده می‌تواند نقطه‌ی تصمیم باشد؛ جایی که رفتار دلار، نرخ شمش و سیاست فروش کارخانه‌ها مسیر قیمت‌ها را روشن می‌سازد.
ثبات یا جهش؛ رفتار دلار چه پیامی برای آهن دارد؟
در بازار ایران، رابطه مستقیم میان آهن‌آلات و نرخ ارز تقریباً انکارناپذیر است. در دو هفته گذشته، دلار در محدوده ۱۰۸ تا ۱۱۰ هزار تومان نوسان داشته و خبری از جهش یا افت محسوس نبوده است. این ثبات ارزی اگر تداوم یابد، باعث می‌شود قیمت مقاطع فولادی هم در همین محدوده فعلی تثبیت شود. اما معامله‌گران بازار آهن می‌دانند که حتی یک تغییر کوتاه در نرخ دلار آزاد می‌تواند ذهنیت روانی بازار را دگرگون کند. افزایش ده‌هزار تومانی دلار معمولاً سبب رشد ۲ تا ۴ درصدی در قیمت شمش و میلگرد می‌شود، حتی اگر هزینه واقعی تولید تغییر نکرده باشد. در هفته آینده، سیگنال‌های موجود از بازار آزاد ارز حاکی از تداوم همین ثبات است. سیاست‌گذاران بانکی با عرضه مداوم ارز، دامنه نوسان را کنترل می‌کنند. در نتیجه، اگر این وضعیت بدون شوک سیاسی یا تحریم جدید ادامه پیدا کند، بازار آهن نه رشد قابل‌توجهی می‌بیند و نه ریزش شدید. به زبان ساده‌تر، دلار پیامی از رکود آرام دارد؛ رکودی که در ظاهر آرام اما در باطن فرساینده است، چون فروشندگان را از هیجان قیمت‌گذاری خالی می‌کند و خریداران را در حالت انتظار نگه می‌دارد.
تحلیل تقاضای آهن آلات در پروژه‌های عمرانی و ساختمانی
در نیمه دوم سال، معمولاً انتظار می‌رود تقاضای مقاطع فولادی کاهش یابد. سرمای هوا، تعطیلات پروژه‌ها و روند کند پرداخت‌های دولتی در طرح‌های عمرانی باعث می‌شود مصرف آهن افت کند. امسال این افت زودتر از همیشه نمایان شد. گزارش‌های میدانی از انبارها و بورس کالا نشان می‌دهد بخش عمده‌ای از خریداران خرد و عمده، خرید خود را به تأخیر انداخته‌اند. شرکت‌های پیمانکاری فقط برای تکمیل پروژه‌های نیمه‌تمام میلگرد و تیرآهن تهیه می‌کنند و فعلاً خرید جدیدی انجام نمی‌دهند. در بخش مسکن، رکود شدید ادامه دارد. صدور پروانه‌های ساختمانی در هفت‌ماهه نخست سال ۱۴۰۴ نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود ۲۵ درصد کاهش یافته و این به معنی کاهش مستقیم در تقاضای آهن است. در چنین فضایی، تنها عامل محرک ممکن برای رشد قیمت‌ها می‌تواند افزایش هزینه تولید یا جهش ارزی باشد نه رشد واقعی مصرف. بنابراین، تقاضا در هفته آینده همچنان در وضعیت خواب زمستانی باقی می‌ماند و بعید است بازار با افزایش خرید واقعی روبه‌رو شود.
موجودی انبارها و موضع کارخانه‌ها در برابر رکود خرید
برخلاف تصور عمومی، کمبود مواد اولیه یا شمش فولادی در بازار وجود ندارد. انبارهای بزرگ همچنان پر از شمش و مقاطع هستند. کارخانه‌ها در هفته‌های اخیر بیشتر با احتیاط در عرضه به بازار عمل کرده‌اند تا از فشار افت قیمت جلوگیری کنند. برخی نوردکاران که یک ماه پیش محصولات خود را پیش‌فروش کرده‌اند، فعلاً خرید شمش جدید را متوقف کرده‌اند تا در شرایط احتمالی افت قیمت، زیان نبینند. این رفتار باعث شده ظاهراً عرضه کمتر شود، اما در واقع کمبود واقعی وجود ندارد. از دیدگاه تحلیلی، بازار در وضعیت انتظار قرار دارد؛ یعنی هم فروشنده‌ها نمی‌خواهند قیمت را پایین بیاورند، هم خریداران صبر کرده‌اند تا شاید نرخ پایین‌تر ببینند. همین رفتار دوطرفه موجب ایجاد کمبود مصنوعی عرضه در سطح بازار شده است. در هفته پیش‌رو، اگر یکی از کارخانه‌های بزرگ، مثل کارخانه ذوب‌آهن اصفهان یا چند واحد در بورس کالا حجم عرضه را افزایش دهند، ممکن است قیمت‌ها کمی تعدیل شود. اما در غیر این صورت، شاهد ادامه رکود همراه با ثبات نسبی خواهیم بود.
نقش سیاست‌های صادراتی و نرخ شمش در نوسان قیمت‌ها
سیاست‌های صادراتی دولت طی ماه گذشته یکی از عوامل مؤثر بر جهت بازار بوده است. با محدود شدن موقت صادرات برخی فرآورده‌های فولادی برای تنظیم بازار داخل، کارخانه‌ها ترجیح داده‌اند محصولات خود را در بازار داخلی عرضه کنند. ازسوی‌دیگر، نرخ شمش به‌عنوان شاخص اصلی قیمت‌گذاری مقاطع فولادی، در مسیر نزولی خفیف حرکت کرده است. میانگین قیمت شمش صادراتی ایران در اواخر مهر حدود ۴۸۰ دلار در هر تن بود که در ابتدای آبان به ۴۶۵ دلار کاهش یافت. این افت جهانی باعث شده نرخ پایه عرضه در بورس کالا نیز پایین‌تر تعیین شود. در بازار جهانی، چین با کاهش حدود ۲.۲ درصدی قیمت میلگرد و رکود خرید در «هفته طلایی» خود، بر روند نزولی شاخص جهانی تأثیر گذاشته است. ترکیه نیز باوجود افزایش بهای قراضه، تنها رشد ۱.۷ درصدی در میلگرد داشت؛ یعنی ضعف تقاضا در سطح بین‌المللی هم ادامه دارد. همه این داده‌ها برای بازار داخلی ایران پیام روشنی دارند: بازار جهانی در رکود است، بنابراین امکان جهش صادراتی و رشد نرخ شمش کم است. تا زمانی که جهش ارزی جدی رخ ندهد، قیمت شمش در محدوده فعلی باقی می‌ماند و به تبع آن، قیمت تیرآهن و پروفیل نیز در همین کانال نوسان خواهد داشت.
پیش‌بینی کارشناسان از جهت حرکت بازار در هفته پیش‌رو
کارشناسان و فعالان باسابقه بازار آهن بر این باورند که هفته آینده نیز بازار در وضعیت تعادل شکننده و آرام باقی می‌ماند. روند معاملات بورس کالا در روزهای آینده احتمالاً به‌صورت محدود و با حجم کم ادامه می‌یابد، زیرا هیچ‌کدام از عوامل بنیادین رشد چشمگیر وجود ندارد.
با‌توجه‌به ثبات نرخ دلار و رکود تقاضا، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند میانگین قیمت‌های هفته آینده به این شکل باشد:
- پروفیل اصفهان در بازه ۴۸٬۵۰۰ تا ۵۰٬۰۰۰ تومان به ازای هر کیلو.
- تیرآهن ۱۴ شاخه ۱۲ متری در محدوده ۸٬۴۰۰٬۰۰۰ تا ۸٬۷۵۰٬۰۰۰ تومان
برخی کارشناسان معتقدند اگر دولت عرضه سنگین در بورس را ادامه دهد، ممکن است در نیمه دوم آذر شاهد کاهش ۱ تا ۲ درصدی در برخی از محصولات ساختمانی باشیم. در مقابل، در صورت افزایش نرخ ارز یا سیاست تازه برای صادرات شمش، بازار می‌تواند واکنش سریع صعودی نشان دهد. درواقع، هفته آینده نقطه‌ای است برای آزمون مقاومت بازار؛ اگر دلار بالا نرود، بازار آهن به ثبات تدریجی و رکود معاملاتی ادامه می‌دهد. اما اگر نرخ ارز کمی افزایش یابد، سرمایه‌گذاران خرد دوباره به خرید بازمی‌گردند تا از تورم احتمالی جا نمانند. در نهایت قیمت آهن در آستانه آذرماه ۱۴۰۴، بیش از هر زمان دیگری با تعادل مصنوعی روبه‌رو است. موجودی انبارها بالاست، ولی خرید واقعی کم. نرخ ارز در ثبات است و بازارهای جهانی هم نشانه‌ای از رشد قوی ندارند. در چنین فضایی، رشد قیمت‌ها نیازمند شوک بیرونی است، نه صرفاً تغییرات فصلی. در غیاب آن شوک، بازار هفته آینده نه صعودی خواهد بود و نه سقوطی، بلکه در همان دامنه محدود نوسان می‌کند. بنابراین پاسخ پرسش اصلی روشن است: بازار آهن در هفته آینده افزایشی نمی‌شود؛ بلکه آرام، خنثی و محتاط باقی می‌ماند.
