جهش قیمت میلگرد و تیرآهن در تله ارز و سیاست
به گزارش آهن آنلاین؛ بازار آهن آلات ایران در یکی از حساس‌ترین مقاطع سال‌های اخیر قرار گرفته است. سایه تحولات سیاسی و اقتصادی، از مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌ها گرفته تا فشارهای داخلی ناشی از کمبود انرژی، شرایطی پیچیده را برای فعالان این حوزه رقم زده است. در حالی که بخش قابل توجهی از نگاه‌ها به سرنوشت مذاکرات هسته‌ای و اثر آن بر نرخ ارز دوخته شده، نوسانات روزانه در بازار مقاطع فولادی نیز بی‌سابقه به نظر می‌رسد. در ادامه با بررسی مهم‌ترین ریسک‌ها و سناریوهای پیش‌روی بازار، از تأثیر احتمالی تحریم‌ها بر بخش معدن و فولاد گرفته تا تغییرات قیمتی محصولات مختلف همچون میلگرد، تیرآهن و پروفیل، تصویری روشن‌تر از آینده ترسیم خواهیم کرد.
سایه سیاست بر صنعت فولاد
تحولات سیاسی، به‌ویژه احتمال فعال شدن مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، بازار آهن آلات را در شرایطی نامطمئن قرار داده است. سه سناریوی اصلی برای آینده برجام مطرح است: بازگشت تحریم‌ها با احتمال ۴۰ درصد، تمدید موقت توافق و فرصت‌سازی برای مذاکره دوباره با همین احتمال، و حصول توافق جدید با احتمال ۲۰ درصد. هرکدام از این سناریوها می‌تواند آثار متفاوتی بر صنعت فولاد ایران داشته باشد. در صورت بازگشت تحریم‌ها، اقتصاد کشور با شوک ارزی و محدودیت‌های مالی مواجه خواهد شد که به سرعت خود را در قیمت مواد اولیه و محصولات نهایی نشان می‌دهد. اما در سناریوی دوم، یعنی تمدید کوتاه‌مدت، شاید بازار بتواند با امیدواری نسبی و حرکت‌های مقطعی نفس تازه کند. در نهایت، اگر توافقی حاصل شود، جریان سرمایه و کاهش نرخ ارز می‌تواند تا حدودی به تثبیت بازار کمک کند، هرچند که این مسیر همچنان پرریسک است.
بازار در تله ارز و انرژی
بازار داخلی فولاد تنها با فشارهای سیاسی دست‌وپنجه نرم نمی‌کند. مشکلات ساختاری در حوزه انرژی نیز نقش مهمی در شکل‌گیری قیمت‌ها دارند. قطعی‌های برق در تابستان و کمبود گاز در فصل سرد، کارخانه‌های فولادی را مجبور به استفاده از ژنراتور یا سوخت‌های جایگزین کرده است؛ اقدامی که هزینه تولید را بالا می‌برد. از سوی دیگر، نرخ ارز به‌عنوان متغیر کلیدی، مستقیماً بر هزینه واردات مواد اولیه و صادرات محصولات اثر می‌گذارد. برخی برآوردها نشان می‌دهد در صورت تشدید تحریم‌ها، نرخ دلار می‌تواند از مرز ۱۰۰ هزار تومان عبور کند؛ رخدادی که به معنای افزایش بهای تمام‌شده تولید و انتقال فشار به مصرف‌کننده نهایی خواهد بود. این ترکیب از فشارهای داخلی و خارجی، بازار آهن آلات را در وضعیتی شکننده نگه داشته است؛ بازاری که هر خبر سیاسی یا اقتصادی می‌تواند مسیر آن را تغییر دهد.
نبض قیمت‌ها؛ از میلگرد تا پروفیل
بررسی روند قیمتی در هفته‌های اخیر نشان می‌دهد که بازار میلگرد بیش از دیگر محصولات فولادی مورد توجه بوده است. قیمت میلگرد در محدوده ۳۷.۵ تا ۳۸ هزار تومان به‌علاوه مالیات بر ارزش افزوده قرار دارد و سایزهای کوچک‌تر مانند سایز ۱۰ حتی به نزدیکی ۳۹ هزار تومان رسیدند. این در حالی است که ثبات نسبی در بازارهای جهانی میلگرد، چه در چین با نرخ ۴۶۹ دلار هر تن فوب و چه در ترکیه با حدود ۵۴۰ دلار، نشان می‌دهد که افزایش داخلی بیشتر ناشی از شرایط ارزی و عرضه بوده است تا تغییرات بین‌المللی.
بازار تیرآهن نیز از این هیجان بی‌نصیب نمانده است. سایزهای پرمصرف ۱۴ تا ۱۸ ذوب‌آهن اصفهان در انبارهای تهران با رشد ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومانی برای هر شاخه مواجه شدند. این افزایش در شرایطی رخ داد که تقاضای ساخت‌وساز چندان پررونق نیست، اما هزینه‌های تولید و نگرانی از آینده بازار باعث شده فروشندگان دست بالا را در قیمت‌گذاری داشته باشند.
در حوزه پروفیل نیز روندی مشابه مشاهده شد. قیمت پروفیل تولیدی از ورق ضخامت دو میلی‌متر در پایان هفته به حوالی ۴۷.۵۰۰ تومان رسید. این رشد پس از چند روز ثبات اولیه رخ داد و بیانگر حساسیت بازار به تغییرات ورق گرم و نرخ ارز است. بنابراین می‌توان گفت که هرچند بازار آهن آلات به ظاهر متنوع است، اما ریشه نوسانات تقریباً در یک نقطه متمرکز می‌شود: هزینه تولید بالا و فشار ارزی.
سناریوهای پیش روی بازار
با کنار هم قرار دادن این عوامل، چند سناریو برای آینده بازار آهن آلات قابل تصور است. نخست، سناریوی رکود همراه با ثبات نسبی قیمت‌ها؛ جایی که کاهش قدرت خرید و رکود ساخت‌وساز مانع از جهش تقاضا می‌شود، اما هزینه‌های تولید اجازه افت شدید قیمت را نمی‌دهند. سناریوی دوم، جهش ارزی در پی بازگشت تحریم‌هاست که به افزایش قیمت اسمی محصولات می‌انجامد، هرچند در عمل توان خرید پایین جامعه مانع از رونق معاملات خواهد شد. سناریوی سوم، توافق سیاسی و کاهش نسبی نرخ ارز است که می‌تواند به تعدیل قیمت‌ها و بازگشت بخشی از سرمایه‌گذاری‌ها بینجامد. در هر سه حالت، صنعت فولاد ایران نیازمند استراتژی‌های مدیریت ریسک و سرمایه‌گذاری هوشمندانه است تا از شوک‌های بیرونی و داخلی کمترین آسیب را ببیند.
بازار آهن آلات در نقطه‌ای ایستاده که هر تحول سیاسی یا اقتصادی می‌تواند آینده آن را تغییر دهد. از یک‌سو، خطر بازگشت تحریم‌ها و جهش ارزی، و از سوی دیگر مشکلات انرژی و هزینه‌های تولید، این صنعت را در شرایطی پرچالش قرار داده است. با این حال، تجربه نشان داده که بازار فولاد ایران همواره راهی برای بقا یافته و با تغییر استراتژی‌ها خود را با شرایط جدید وفق داده است. آینده این بازار بیش از همیشه به هم‌افزایی سیاست و اقتصاد گره خورده و فعالان آن باید آماده مواجهه با سناریوهای متضاد باشند.
