راهکارهایی برای ارتقای کیفیت برگزاری جشنواره ملی فولاد
به گزارش آهن آنلاین- ششمین جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد ایران امسال در دی‌ماه با حضور مقامات دولتی، فولادسازان و تامین‌کنندگان تجهیزات و مواد اولیه در تهران برگزار شد. در این رویداد که با افتتاح وزیر صنعت، معدن و تجارت همراه بود، ۶ تفاهم‌نامه به ارزش ۷۰ میلیون یورو بین شرکت‌های فولادی و شرکت‌های دانش‌بنیان امضا شد. این جشنواره و نمایشگاه فرصت مناسبی بود تا هم مصرف‌کنندگان و هم تامین‌کنندگان زنجیره فولاد در تعامل مستقیم با یکدیگر قرار بگیرند و از آخرین دستاوردهای صنعت فولاد مطلع شوند؛ نمایشگاهی که می‌توان با ارائه پیشنهادهای مثمرثمر، آن را به سمت هرچه پربارتر شدن پیش برد. هرچند کارشناسان صنعت آهن آلات فولاد معتقدند، مهم‌تر از برگزاری جشنواره ملی فولاد، پیمایش و رصد کردن نتایج این جشنواره است تا به صورتی عملی شاهد نتایج بهتری برای این جشنواره در زنجیره فولاد باشیم.
در این راستا دکتر فرهاد منفرد رئیس هیات مدیره ایران غلتک در گفتگوی اختصاصی با آهن آنلاین درباره برگزاری نمایشگاه‌های فولاد در ایران خاطرنشان کرد: «نمایشگاه‌های مختلفی در زنجیره فولاد طی یک سال برگزار می‌شود که من درباره هرچه بهتر شدن برپایی جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد، می‌توانم چند پیشنهاد ارائه کنم، موضوع نخست آنکه در طول سال تعدد جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها تا حدی برای واحدهای تولیدی در زنجیره فولاد مشکل‌ساز شده‌اند، چراکه از یک سو شاهد برگزاری سمپوزیوم فولاد ایران در آبان ماه در جزیره کیش هستیم، از سوی دیگر، نمایشگاه متالوژی و ریخته گری با عنوان نمایشگاه ایران متافو در آذرماه در تهران برگزار می‌شود و به فاصله چند ماه نگذشته در دی ماه نیز شاهد برگزاری جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد ایران هستیم؛ در این میان از برگزاری نمایشگاه‌های استانی چشم‌پوشی می‌کنیم؛ تعدد این نمایشگاه‌ها در یک سال همان نتیجه را برای واحدهای تولیدی در این زنجیره دارد که اگر قرار بود در یک نمایشگاه حضور داشته باشند.
بنابراین، اگر تمامی این نمایشگاه‌ها در یک رویداد خلاصه می‌شدند، شاید شاهد نتایج بهتری برای این زنجیره می‌بودیم؛ چراکه دستاورد کارخانه های تولید کننده فولاد را در همان یک نمایشگاه می‌توان به نمایش گذاشت و طی چند ماه بعید به نظر می‌رسد که فولادسازان به دستاوردهای جدیدتری رسیده باشند که نیاز به برگزاری چندین نمایشگاه طی یک سال باشند.
از سوی دیگر، ممکن است که حضور یافتن در نمایشگاه‌ها برای شرکت‌های بزرگ از نظر مالی چندان مسئله‌ای نباشد، ولی شرکت‌های کوچک خصوصی توان حضور در تمامی این نمایشگاه‌ها را ندارند، چراکه متحمل هزینه‌هایی بیش از توان خود می‌شوند، این درحالی است که اگر هم نخواهند حضور داشته باشند، ممکن است احساس کنند که با حضور نیافتن در این نمایشگاه از برخی رویدادهای این صنعت بی‌اطلاع بمانند؛ در کل این برداشت را داشته باشند که با برگزاری یک نمایشگاه، حضور داشتن در نمایشگاه برایشان بهتر از حضور نداشتن است، هرچند متحمل پرداخت هزینه شوند.
منفرد در ادامه با تاکید بر این موضوع که نتیجه برگزاری نمایشگاه موضوع مهمی تلقی می‌شود، تصریح کرد: «از سوی دیگر می‌توان پیشنهاد داد، زمانی که جشنواره ملی فولاد برگزار می‌شود یک کارگروهی پیگیر دستاوردها و تفاهم‌نامه‌های این جشنواره باشند و این موضوع را به‌صورت جدی پیگیری کنند که جشنواره‌ای که در راستای بومی‌سازی صنعت فولاد برگزار شد، چه رهاوردهایی می‌تواند به همراه داشته است، آیا واقعا شرکت‌ها براساس تفاهم‌نامه‌هایی که با یکدیگر بسته‌اند، وارد مذاکره شده‌اند. در کل براساس ساختاری که جشنواره ملی فولاد پیش رفته، تا چه اندازه موفق عمل کرده و بازخورد نتایج آن تا سال آینده به چه صورت خواهد بود.»
وی در ادامه توضیح داد: «مجموعه‌هایی که در جشنواره و نمایشگاه فولاد حضور دارند برخی دولتی و برخی خصوصی هستند که باید براساس ساختاری که دارند، برای آن‌ها تصمیم‌گیری‌های خاص گرفته شود. در این میان مجموعه‌های دولتی نیز براساس ساختار خودشان فعالیت می‌کنند. حتی مجموعه‌های خصوصی نیز به نوعی وابسته به دولت هستند و با توجه به تمام این شرایط است که دولت می‌تواند برای پیشرفت شرکت‌ها، یارانه‌هایی را در نظر بگیرد.» رئیس هیات مدیره ایران غلتک در پایان پیشنهاد داد: «در کل اگر جشنواره و نمایشگاه ملی فولاد، دارای یک ساختار منسجم و یک متولی ثابت باشد و نتایج جشنواره را پس از پایان آن، مورد بررسی و پیمایش قرار دهد، به نتایج بهتری برای برگزاری آن در سال آینده خواهیم رسید.»
