منتظر افزایش قیمت در بازار آهنآلات باشید
به گزارش آهن آنلاین؛ صنعت فولاد ایران به عنوان یکی از ارکان کلیدی اقتصادی کشور، نقشی اساسی در توسعه زیرساختها و تأمین نیازهای صنعتی ایفا میکند. این صنعت با ظرفیتهای بالای تولید و منابع غنی معدنی، پتانسیل بالایی برای رشد و توسعه دارد. اما در سالهای اخیر، با چالشهای جدی نظیر ناترازی انرژی و مشکلات ارزی مواجه شده است.
چالشهای روزافزون صنعت فولاد
صنعت فولاد به دلیل فرآیندهای تولیدی پرمصرف، نیاز زیادی به انرژی دارد. با رشد تقاضا برای فولاد، مصرف انرژی نیز به شدت افزایش یافته است. این موضوع فشار بر شبکه انرژی کشور را تشدید کرده و باعث بروز مشکلاتی در تأمین انرژی برای صنایع دیگر نیز میشود. بهخصوص در فصول گرم و سرد سال، تأمین انرژی پایدار برای واحدهای تولیدی به یک چالش جدی تبدیل شده است.
تحریمها و محدودیتهای دسترسی
تحریمهای بینالمللی و محدودیتهای اقتصادی، مانع از دسترسی به فناوریهای نوین و تجهیزات پیشرفته برای صنعت فولاد شده است. بسیاری از واحدهای تولیدی نتوانستهاند از تکنولوژیهای بهینهسازی مصرف انرژی بهرهبرداری کنند که این موضوع به کاهش کارایی و افزایش هزینهها منجر شده است.
قیمتهای انرژی چه مقدار واقعی است؟
در ایران، قیمت انرژی برای صنایع، به ویژه صنایع سنگین مانند فولاد، پایینتر از نرخهای جهانی است. این امر موجب شده تا مصرف انرژی بهطور بیرویهای افزایش یابد و در درازمدت به ناترازی انرژی دامن بزند. از سوی دیگر، کاهش درآمدهای نفتی کشور به دلیل تحریمها و نوسانات قیمت نفت، دولت را با چالشهای جدی در تأمین منابع مالی لازم برای بخش انرژی مواجه کرده است.
نوسانات نرخ ارز، بیش از پیش تاثیرگذار است
نوسانات شدید نرخ ارز به طور مستقیم بر هزینههای واردات مواد اولیه و تجهیزات تأثیر گذاشته است. صنایع فولاد به شدت وابسته به واردات مواد اولیه هستند و افزایش نرخ ارز میتواند به افزایش قیمت تمامشده محصولات منجر شود. این نوسانات نه تنها بر تولیدکنندگان تأثیر منفی دارد، بلکه مصرفکنندگان نیز با عدم ثبات قیمتی روبرو هستند.
کمبود نقدینگی، سد راه تولیدکنندگان فولاد
با توجه به مشکلات اقتصادی و نوسانات ارزی، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد در تأمین منابع مالی دچار مشکل شدهاند. این کمبود نقدینگی مانع از سرمایهگذاری در پروژههای جدید و بهروزرسانی تجهیزات میشود. به همین دلیل، بسیاری از کارخانهها در حالت stagnation قرار دارند و نمیتوانند به رشد و توسعه ادامه دهند.
دولت و سیاستهای ارزی
سیاستهای ارزی دولت و نحوه تخصیص ارز به صنایع مختلف، تأثیر بسزایی بر وضعیت مالی صنعت فولاد داشته است. تخصیص ناکافی ارز به این صنعت باعث میشود که تولیدکنندگان نتوانند به راحتی به مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز دسترسی پیدا کنند و این موضوع به رکود در بازار منجر میشود.
کاهش تولید و افزایش قیمت
چالشهای موجود در صنعت فولاد، بهطور مستقیم بر بازار آهن آلات تأثیر گذاشته و موجب افزایش قیمتها شده است. با افزایش هزینههای تولید و کمبود مواد اولیه، تولیدکنندگان آهنآلات در وضعیت دشواری قرار دارند. این امر منجر به افزایش قیمت محصولات نهایی و کاهش توان خرید مصرفکنندگان شده است.
نوسانات قیمتی در بازار
تأثیرات ناترازی انرژی و مشکلات ارزی به نوسانات قیمتی در بازار آهنآلات دامن زده است. مصرفکنندگان با نوسانات قیمتها مواجه هستند که این موضوع باعث نگرانی و عدم ثبات در بازار میشود. از سوی دیگر، این نوسانات میتواند به کاهش تقاضا و خریدهای مصرفکنندگان منجر شود.با توجه به مشکلات تولید و افزایش قیمتها، بسیاری از تولیدکنندگان نتوانستهاند بهموقع محصولات خود را به بازار عرضه کنند. این موضوع به کمبود عرضه در بازار و افزایش رقابت میان تولیدکنندگان دامن زده است. در نتیجه، برخی از تولیدکنندگان مجبور به کاهش قیمتها برای حفظ سهم بازار خود شدهاند.
برای نمونه، قیمت تیرآهن به روند باثبات و رکودی بازگشته و در برخی از مبادی فروش کاهش قیمتی را شاهد هستیم. قیمت هر شاخه تیرآهن ذوبآهن اصفهان در سایز ۲۰ با کاهش ۱۰۹ هزار تومانی به کف قیمتی خود در مهرماه رسیده است. اما در دیگر مبادی فروش با کاهش قیمت مواجه نبودهایم. در دیگر بازارهای مقاطع فولادی، همچون میلگرد، شرایط کمی متفاوت بوده و رنگهای سبز و قرمز بسیاری لیست قیمتی این محصول را در مبادی مختلف فروش به وجود آورده است. میلگرد آجدار شرکتهایی همچون راد همدان، میانه، ظفربناب، نیشابور، جهان فولاد سیرجان، شاهرود و شاهین بناب با افزایش قیمتی ۰.۷ الی ۲.۸ درصدی همراه شده است.
قیمت هر عدد میلگرد ظفر بناب در سایزهای ۱۴ الی ۲۸ با افزایش قیمت ۷۲۷ تومانی به سقف قیمتی خود در ماه جاری رسیده و در سطح ۲۷ هزار و ۹۰ تومان قرار گرفته است. در انتها گفتنی است، برای بهبود وضعیت صنعت فولاد و بازار آهنآلات، نیاز است که دولت و بخش خصوصی اقداماتی را در نظر بگیرند. همچون ؛ بهینهسازی مصرف انرژی، ایجاد ثبات در سیاستهای ارزی، حمایت از نوآوری و تحقیق و توسعه، تشویق به سرمایهگذاری داخلی.