آه سرد بر تن صنعت فولاد ایران؛ کاهش ۵.۴ درصدی تولید و قطعی برق
به گزارش آهن آنلاین- کاهش ۵.۴ درصدی تولید فولاد، زنگ خطر رکود اقتصادی را به صدا درآورد. محدودیت‌های شدید برق، تولید آهن آلات را به شدت کاهش داده و لطمه جدی به اقتصاد کشور وارد کرده است. کاهش تولید در بخش‌های مختلف زنجیره فولاد، از جمله نبشی و ناودانی، میلگرد و شمش فولادی، نه تنها به کاهش درآمدهای ارزی منجر شده، بلکه بر اشتغال و فعالیت سایر صنایع وابسته نیز تأثیر منفی گذاشته است. این وضعیت، نگرانی‌ها درباره رکود اقتصادی و افزایش نرخ بیکاری را تشدید کرده است.
قطعی‌های برق، نه تنها تولید فولاد را با چالش جدی روبرو کرده، بلکه بر کل زنجیره تولید و صنایع وابسته نیز تأثیرگذار بوده است. کاهش تولید فولاد به معنای کاهش عرضه مواد اولیه برای صنایع ساختمانی، خودروسازی و لوازم خانگی است که می‌تواند به افزایش قیمت‌ها و کاهش فعالیت این صنایع منجر شود. کاهش ۷۰۰ هزار تنی تولید فولاد میانی در پنج ماهه نخست سال، به ارزش بیش از ۳۰۰ میلیون دلار، نشان از عمق بحران ایجاد شده در صنعت فولاد کشور دارد.
کاهش تولید فولاد به دلیل قطعی برق
قطعی‌های گسترده برق در سال جاری، تولید فولاد کشور را با افت قابل توجهی مواجه کرده است. بر اساس آمار منتشر شده توسط انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، تولید فولاد میانی در پنج ماهه نخست سال ۱۴۰۳ حدود ۷۰۰ هزار تن کاهش یافته که نشان‌دهنده تأثیر مستقیم محدودیت‌های برق بر این صنعت است.
کاهش تولید در بخش‌های مختلف زنجیره فولاد
بیشترین کاهش تولید در بخش‌های نبشی و ناودانی با ۱۳.۶ درصد، میلگرد با ۹.۲ درصد و شمش فولادی با ۷.۹ درصد مشاهده شده است. این کاهش تولید، نگرانی‌ها در مورد تأمین نیازهای داخلی و صادرات فولاد را افزایش داده است. رشد تولید آهن اسفنجی در مقابل کاهش تولید گندله سنگ آهن، یک تناقض در زنجیره تولید فولاد ایجاد کرده است. این وضعیت نشان می‌دهد که تولیدکنندگان آهن اسفنجی با کمبود مواد اولیه مواجه هستند و ممکن است در آینده با مشکلات بیشتری روبرو شوند.
رشد تولید ورق‌های فولادی
در مقابل کاهش تولید در برخی از محصولات فولادی، رشد تولید در انواع ورق فولادی خبر خوشی برای صنعت فولاد کشور است. البته تداوم این رشد نیازمند کنترل هدفمند واردات و حمایت از تولیدکنندگان داخلی است.کاهش صادرات فولاد به دلیل کاهش تولید، منجر به کاهش درآمدهای ارزی کشور می‌شود که می‌تواند بر ارزش پول ملی و توانایی کشور در واردات کالاهای اساسی تأثیر بگذارد.
کاهش تولید در صنایع فولاد و صنایع وابسته به آن، به‌طور مستقیم بر اشتغال تأثیر گذاشته و می‌تواند منجر به افزایش نرخ بیکاری شود. کاهش تولید فولاد به‌عنوان یکی از صنایع بزرگ و تأثیرگذار بر اقتصاد، می‌تواند بر رشد اقتصادی کل کشور تأثیر منفی بگذارد. کاهش تولید و افزایش تقاضا برای محصولات فولادی، می‌تواند به افزایش قیمت تمام شده این محصولات منجر شود که در نهایت بر قیمت تمام شده سایر کالاها و خدمات نیز تأثیر خواهد گذاشت. کاهش تولید فولاد با کیفیت و به قیمت مناسب، می‌تواند رقابت‌پذیری صنایع داخلی را در بازارهای جهانی کاهش دهد.
پیامدهای کاهش تولید فولاد
کاهش تولید و سودآوری در صنعت فولاد، می‌تواند سرمایه‌گذاری‌های جدید در این صنعت را کاهش داده و به مهاجرت نیروی کار ماهر منجر شود. افزایش بیکاری و کاهش درآمد خانوارها، می‌تواند به افزایش نارضایتی اجتماعی و اعتراضات مردمی منجر شود. همچنین، پیامدهای اقتصادی آن، می‌تواند فشارها بر دولت را برای اتخاذ سیاست‌های حمایتی از این صنعت افزایش دهد.
برای مقابله با پیامدهای این نوع کاهش، تأمین برق پایدار و با قیمت مناسب برای صنایع فولاد از اهمیت بالایی برخوردار است، ایجاد شرایط مناسب برای سرمایه‌گذاری در بخش فولاد و صنایع وابسته، بهبود زیرساخت‌های حمل و نقل و انرژی برای کاهش هزینه‌های تولید، توسعه بازارهای صادراتی، یافتن بازارهای جدید برای صادرات محصولات فولادی و استفاده از فناوری‌های نوین برای افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌های تولید از جمله راهکارهای مقابله با پیامدهای کاهش تولید فولاد در کشور است. کاهش تولید فولاد در ایران یک چالش جدی برای اقتصاد کشور است و نیازمند توجه جدی مسئولین و برنامه‌ریزی دقیق برای رفع این مشکل است.
