خانه‌ی فرهنگ شوروی، در جریانِ سفرِ صادق هدایت به تاشکند، پایتختِ ازبکستان در آذرماه ۱۳۲۴، از او می‌خواهد تا شرح‌حالی را به قلم خودش بنویسد. هدایت هم انگار که تحتِ نوعی فشار و محذوریت قرار گرفته باشد، در معرفیِ خودش و در بخشی از آن می‌نویسد: «من همان‌قدر از شرح‌حال خودم رم می‌کنم که در مقابل تبلیغات آمریکایی‌مابانه. آیا دانستن تاریخ تولدم به درد چه کسی می‌خورد؟ اگر برای استخراج زایچه‌ام است، این مطلب فقط باید طرف توجه خودم باشد گر چه از شما چه پنهان، بارها از منجمین مشورت کرده‌ام اما پیش‌بینی آن‌ها هیچ‌وقت حقیقت نداشته. اگر برای علاقه‌ی خوانندگان است باید اول مراجعه به آرای عمومی آن‌ها کرد چون اگر خودم پیش‌دستی بکنم مثل این است که برای جزئیات احمقانه‌ی زندگیم قدر و قیمتی قائل شده باشم. به علاوه خیلی از جزئیات است که همیشه انسان سعی می‌کند از دریچه‌ی چشم دیگران خودش را قضاوت بکند و از این جهت مراجعه به عقیده‌ی خود آن‌ها مناسب‌تر خواهد بود. مثلا اندازه‌ی اندامم را خیاطی که برایم لباس دوخته بهتر می‌داند و پینه‌دوز سرگذر هم بهتر می‌داند که کفش من از کدام طرف ساییده می‌شود. این توضیحات همیشه مرا به یاد بازار چارپایان می‌اندازد که یابوی پیری را در معرض فروش می‌گذارند و برای جلب مشتری به صدای بلند، جزئیاتی از سن و خصایل و عیوبش نقل می‌کنند..." حالا این وسط نه من صادق هدایتم و نه به بزرگیِ او، و نه هدایت هیچ‌وقت توی طول زندگیِ کوتاهش، آهن‌فروشی کرده. فقط خواستم این نکته را از نوشته‌اش استخراج کنم، که از نظرم معرفی‌نامه‌ی هرکس را باید از زبانِ مخاطبینِ او جست. و در این موردِ خاص در آهن‌آنلاین، بهترین کار از نظرم، توجه به میزانِ رضایتِ مشتریانِ هر کارشناس، از اوست. حالا این وسط دانستنِ علایق و سلایقِ کارشناس مورد نظر هم می‌تواند توی ارتباط‌گیریِ زودتر با او، کمک‌کننده باشد؛ انکار نمی‌کنم. برای این مهم همین بس که بگویم مهندسی مکانیک جامدات خوانده‌ام، علاقه و اولویت اولم ادبیات است، و کار بازرگانی را حدود چهار سال است که به مددِ آهن‌آنلاین شروع و تجربه کرده‌ام. درست است که هیچ‌کدامِ این‌ها با هم نمی‌خوانند، ولی این را باید از استعدادِ خاصِ آهن‌آنلاین، در گردِهم آوردنِ آدم‌هایی با خلقیات و سلایقِ متنوع، چه در لباسِ پرسنلِ خودش و چه در لباسِ مشتریانش، دانست.