معرفی آلیاژهای غیرآهنی و انواع آن
آلیاژ غیر آهنی اولین‌بار به شکل اتفاقی در جهان کشف شد، پنج هزار سال پیش انسان به شکل اتفاقی زمانی که قصد داشت مس را ذوب کند ناخواسته سنگ مس و قلع را با هم ذوب کرد و بدین سبب برنز متولد شد.
بشر آن روز نمی‌دانست که او یک آلیاژ کشف کرده است، اما می‌دانست فلز تولیدی با فلز قبلی متفاوت است، پس با فلز جدید ابزارهای متفاوتی تولید کرد در عصر مس انسان بیشتر محصولاتی چون ظرف غذاخوری و وسایل کشاورزی اختراع کرد؛ اما با تولید آلیاژ مفرغ توانست وسایلی همچون وسایل جنگی، ارابه، نیزه، وسایل کشاورزی و نمادهای آیینی تولید کند.
البته این حجم از تولیدات در طول یک سال یا ده سال رخ نداده است بلکه در طول هزاران سال انسان با دانش متالورژی توانسته است، برنز بادوام و مقاوم‌تر تولید کند که در نتیجه ارابه جنگی نیز بسازد.
هزاران سال بعد ساکنان شمالی عراق امروزی توانستند آهن را کشف کنند، کشف آهن برابر عصر فلزات بود شاید کشف فلز آهن نقطه عطف زندگی مردم در دوران باستان است. آهن و پیشرفت انسان بعد از آن این امکان را به وجود آورد که انسان به فولاد و دیگر فلزات دست پیدا کند.
امروزه از فولاد تا الکتروم و نایتینتول جهان اطراف ما آکنده از آلیاژ است. آلیاژی که حاصل علم و دانش بشری است.
در آلیاژ غیر آهنی فلز زمینه آهن نیست و عناصری غیر از آهن مانند نیکل، مس، آلومینیوم و... با دیگر فلزات حتی گاه با آهن ترکیب می‌شوند. آلیاژهای فلزی غیرآهنی دارای خواصی مانند استحکام بالاتر در برابر حرارت و خوردگی نسبت به فلزات خالص، هستند.
معرفی آلیاژهای غیر آهنی
آلیاژ غیر آهنی تعریف مشخصی دارند؛ اما در ابتدا لازم است درباره کلمه آلیاژ توضیح مختصری نوشته شود. آلیاژ واژه‌ای فرانسوی است که توصیه شده است در زبان فارسی از لغت جایگزین، یعنی همجوشه استفاده شود.
فلزات معمولا با آنکه نسبت به دیگر عناصر جدول مندلیف استحکام بالاتری دارند؛ اما گاه نیاز است برای مصارف کاربردی از استحکامی بالاتر استفاده شود، به طور مثال اگر هنوز قرار بر استفاده از آهن خام بود و هنوز بشر نتوانسته بود فولاد را کشف کند، آیا به‌صرفه بود که همه چیز را با آهن تولید کنیم؟ قیمت تیرآهن در آن صورت چگونه ارزیابی می‌شد؟ شاید تیرآهن امروز گران‌تر و نایاب‌تر از طلا بود، آیا ساخت این همه پل، ریل قطار، کشتی و هزاران وسایل دیگر امکان‌پذیر بود؟ کشف آلیاژ موجب پیشرفت انسان شد و موجب شد تا امروز به‌راحتی فلزات مقاوم نسبت به اسید، مواد قلیایی و نیروهای جانبی تولید شود.
در واقع آلیاژ، از ترکیب دو فلز با یکدیگر تشکیل می‌شود و جهت بالابردن و بهبود دوام، استحکام و چقرمگی فلز پایه است.
آلیاژها از دو یا چند عنصر تشکیل می‌شود که یک فلز زمینه، عنصر اصلی و پایه فلز است و عنصر دیگر تکمیل‌کننده خصوصیات فلز اصلی است، باز هم در مورد فولاد مثال می‌زنیم در این آلیاژ فلز آهن عنصر اصلی و کربن فلز ترکیبی است که موجب بالا رفتن استحکام آهن می‌شود، یا فولاد آلیاژی است که از ترکیب آهن، کربن و عناصری چون نیکل، کروم، منگنز و آلومینیوم ساخته می‌شود. چنانچه متوجه شدید فلز اصلی و زمینه فولاد، آهن است برای همین به این نوع آلیاژ، آلیاژ آهنی گفته می‌شود.
در آلیاژ غیر آهنی فلز اصلی یا فلز زمینه آهن نیست و عناصری غیر از آهن با دیگر فلزات حتی گاه با آهن ترکیب می‌شوند.
استفاده از آلیاژ غیرآهنی به دلیل کثرت و تنوع زیاد امری رایج در جهان امروز است. امکان ترکیب فلزات مختلف و تولید فلزی متمایز با خصوصیت اول سبب شده است تا متخصصین متالورژی هر روز در حال تولید آلیاژ جدیدی نسبت به‌روز قبل باشند. حدود چهار سال قبل دانشمندان در روسیه با ترکیب طلا و تیتانیوم موفق به تولید قوی‌ترین آلیاژ جهان شدند.
طبقه‌بندی و انواع آلیاژ غیر آهنی
توضیح داده شد که آلیاژ غیر آهنی از ترکیب دو یا چند فلز غیر آهنی به دست می‌آید. عناصر غیر آهنی که امکان آلیاژ شدن با دیگر فلزات را دارند. فلزات بی‌شماری در جهان امکان آلیاژ شدن برای آن‌ها وجود دارد؛ اما به طور معمول چند فلز بیشتر از دیگر فلزها با یکدیگر ترکیب می‌شوند.
در شاخه آلیاژهای آهنی، آهن به طور معمول با کربن ترکیب شده و آلیاژ فولاد و چدن به دست می‌آید. جالب آنکه تنها با تغییر کربن در زمان ریخته‌گری دو آلیاژ متفاوت مثل چدن و فولاد تشکیل می‌شود.
در مورد آلیاژ غیرآهنی نیز همین مثال صدق می‌کند، اضافه کردن کمی روی به ترکیب آلومینیوم و منیزیم آلیاژ متفاوتی را با آلیاژ منیزیم آلومینیوم ایجاد می‌کند.
گستردگی فلزات غیر آهنی و ترکیب آن‌ها با یکدیگر لیست آلیاژ غیرآهنی را بسیار طولانی کرده است؛ اما به طور معمول چند فلز بیشتر از بقیه شرایط تولید آلیاژ را دارا است. این فلزات عبارت است از:
- آلومینیوم
- نیکل
- مس
- کبالت
- منیزیم
بیشترین تولیدات آلیاژهای غیر آهنی از این گروه انتخاب می‌شود.
آلیاژهای نیکل؛ طبقه‌بندی و انواع آن
آلیاژ غیرآهنی نیکل برپایه فلز نیکل تولید می‌شود. نیکل یک فلز همه‌فن‌حریف است، به‌وفور در پوسته و هسته زمین یافت می‌شود. این فلز در سال ۱۷۵۱ توسط یک دانشمند سوئدی کشف شد (اکسل فردریک کرونشت)، شیمیدان سوئدی بیش از هر چیزی شکل‌پذیری نیکل او را متعجب کرد، این‌که با یک چکش، فلز به‌راحتی تغییر شکل می‌دهد و در عین حالی که مقاومت فوق‌العاده آن باعث تعجب این دانشمند شد.
خصوصیات نیکل موجب شد تا متخصصان به فکر ترکیب این فلز با دیگر فلزات باشند، آلیاژ پایه نیکل به دو صورت آلیاژ آهنی و غیرآهنی تقسیم می‌شود.
آلیاژهای پایه نیکل آهنی به گروه‌های زیر تقسیم می‌شود:
- آلیاژ نیکل آهن
- آلیاژ نیکل کروم آهن
- آلیاژ نیکل کروم آهن مولیبدون
اما عمده آلیاژ غیر آهنی بر پایه نیکل، به موارد زیر خلاصه می‌شود.
نیکل_مس:
نام تجاری این آلیاژ مونل است. فلز زمینه نیکل و فلز همراه مس است. درصد ترکیب این آلیاژ بسته به کاربری آلیاژ متفاوت خواهد بود؛ اما به طور متوسط 67 درصد فلز نیکل با 33 درصد فلز مس ترکیب می‌شود. انواع آلیاژ نیکل مس عبارت است از:
این آلیاژ غیر آهنی، مقاومت بسیار بالا در برابر اسیدهای قوی و کاهنده‌هایی مثل اسیدسولفوریک دارد. ترکیب این آلیاژ با نیکل، مولیبدون بین ۳۰- ۳۴ درصد است و مقدار عنصر نیکل نیز بین ۶۶ تا ۷۴ درصد است. کاربرد این آلیاژ بیشتر برای پمپ‌ها، شیرها، واشرها و مخزن‌های تحت فشار است.
نیکل_کروم:
این آلیاژ در برابر خوردگی، درجه حرارت بالا و جریان الکتریکی مقاومت بسیار بالایی دارد. به این نوع آلیاژ اینکونل گفته می‌شود. بسیاری از افراد آلیاژ اینکونل و هیستول را یکی تصور می‌کنند، درحالی که آلیاژ هیستول دارای فلز آهن در ترکیب نیکل و کروم است. انواع اینکونل‌ها عبارت است از:
سوپر آلیاژ پایه نیکل
سوپر آلیاژ غیرآهنی نیکل طبقه خاصی از آلیاژ نیکل نیست، بلکه گروه‌های آلیاژ پایه نیکل مثل نیکل کروم و نیکل مس با فلزات دیگری ترکیب می‌شود تا خصوصیات این آلیاژها بیشتر شود.
آلیاژهای مس؛ طبقه‌بندی و انواع آن
مس یکی از مهم‌ترین فلزات جهان است؛ این فلز چه به شکل آلیاژ و چه به شکل فلز کاربری بالایی در صنعت دارد. فلز مس دارای خصوصیات ویژه‌ای است که می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
همان‌طور که در تصویر بالا نمایان است، یکی از مهم‌ترین خصوصیت فلز مس قابلیت آلیاژپذیری است. امروزه بیش از ۴۰۰ آلیاژ مس در جهان یافت می‌شود که در گروه آلیاژ غیرآهنی بزرگ‌ترین خانواده مربوط به فلز مس است. انواع لوله مسی و ورق‌ها از این ماده اولیه تهیه می‌شوند. آلیاژهای این گروه به دو صورت می‌توان طبقه‌بندی نام‌گذاری کرد.
دسته اول گروه متعارف است که با ترکیب عناصر نام‌گذاری می‌شود. مثل آلیاژ غیرآهنی مس و روی که برنج نامیده می‌شود یا برنز که از ترکیب مس و قلع حاصل می‌شود.
نوع دیگر نام‌گذاری، انجمن توسعه مس آمریکا CDA است که آلیاژ غیرآهنی مس را به‌وسیله کد معرفی می‌کند، این کدها در دو گروه آلیاژ کارشده و آلیاژ ریختگی تقسیم‌بندی می‌شوند. در این مقاله از آنجا که این گروه‌بندی کاملتر است، به این طبقه‌بندی اشاره می‌شود. همچنین قیمت مس به عنوان یکی از فلزهای پرمصرف، موردتوجه بسیاری از فعالان صنایع مختلف است.
آلیاژهای آلومینیوم؛ طبقه‌بندی و انواع آن
بعد از فولاد پرکاربردترین فلز در جهان آلومینیوم بوده و به‌واسطه رسانش خوب الکتریکی و گرمایی همچنین امکان ریخته‌گری عالی کاندید اول برای تولید آلیاژ در جهان است. آلیاژ غیرآهنی آلومینیوم به دلیل مقاومت در برابر خوردگی در تمام صنایع حمل‌ونقل کارایی دارد.
آلیاژ آلومینیوم از لحاظ تولید به دو گروه تقسیم می‌شود که این دو گروه عبارت است از :
- آلیاژ کارپذیر: این نوع آلیاژ ابتدا به شکل شمش آلیاژ تولید می‌شود و سپس عملیات برش‌کاری و ماشین‌کاری انجام می‌شود.
- آلیاژ ریختگی: آلیاژ در این روش به‌صورت ریخته‌گری تولید می‌شود، عناصر ذوب شده و سپس به شکل نهایی خود می‌رسد.
در سیستم کارپذیر آلیاژ آلومینیوم به 8 گروه تقسیم می‌شود که با کدینگ 4 رقمی این آلیاژها معرفی می‌شود.
رقم اول بیانگر گروه اصلی آلیاژ است.
رقم دوم عدد اصلاحی آلیاژ است که از صفر تا ۹ بازه عددی دارد. عدد صفر بیانگر خلوص صددرصدی آلیاژ است.
کد دورقمی آخر نیز برای تفکیک آلیاژها از یکدیگر نشان داده می‌شود و مفهوم خاصی ندارد.
آلیاژ آلومینیوم از ۱XXX تا ۹XXX ادامه دارد یعنی از ۱۰۰۰ تا ۹۰۰۰ انواع آلیاژ آلومینیوم نام‌گذاری می‌شود.
نام‌گذاری ریخته‌گری
در این روش، نام‌گذاری آلیاژ غیرآهنی کمی متفاوت از حالت قبل است.
رقم ابتدایی بیانگر نوع عنصر آلیاژی است. دو رقم دوم درصد خلوص آلیاژ آلومینیوم را نشان می‌دهد و رقم سوم که بعد از اعشار بیان می‌شود، نوع محصول را بیان می‌کند که در آن عدد ۰ محصول ریخته، ۱ شمش ریخته‌گری و ۲ شمش ریخته‌گری با محدودیت در ترکیب شیمیایی را بیان می‌کند. آلیاژ غیرآهنی آلومینیوم ریختگی در مقایسه با آلیاژهای کارپذیر درصد عناصر آلیاژی بیشتر از حالت کارپذیر است که همین باعث تغییرات فازی در آلیاژها می‌شود و خصوصیات آن متفاوت با آلیاژ کارپذیر است. قیمت لوله آلومینیومی، به عنوان یکی از محصولات تولیدشده در صنایع فولاد و آلومینیوم، برای مصرف کنندگان این محصول اهمیت بالایی دارد.
آلیاژ کبالت؛ طبقه‌بندی و انواع آن
آلیاژ غیر آهنی دیگری که در صنعت کاربرد زیادی دارد و مورداستفاده وسیعی از آن می‌شود، آلیاژ کبالت است. این آلیاژ برای اولین‌بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و به دلیل شرایط تحمل حرارتی و مقاومت در تنش‌های مکانیکی کاربری نظامی زیادی در جنگ جهانی دوم داشت.
آلیاژهای پایه کبالت معمولا با عناصری مانند تنگستن، کروم، نیکل و آهن تولید می‌شود. آلیاژ کبالت مقاومت بالایی در برابر خوردگی داشته و در محیط‌های چالش‌برانگیز استفاده می‌شود. مکان‌هایی که حرارت بسیار بالا است یا تنش مکانیکی بسیار زیادی وجود دارد.
آلیاژ کبالت معمولا به سوپر آلیاژ معروف هستند و در سه گروه اصلی طبقه‌بندی می‌شود:
گروه اول
در دمای بالا ۶۵۰ تا ۱۱۵۰ درجه کاربری دارند این نوع سوپر آلیاژ به شکل کارپذیر تولید می‌شود و در مصارفی مانند محفظه احتراق و کانال‌های انتقال گاز موتورهای هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انواع این آلیاژ عبارت است از:
- Haynes188: این آلیاژ در برابر دمای بالا و نیروهای مکانیکی خواص خود را حفظ می‌کند. برای استحکام‌دهی این آلیاژ از رسوب کاربید استفاده می‌شود.
- S-816: این آلیاژ غیرآهنی از نوع آلیاژ پیر سختی است که برای استفاده در محدوده دمایی ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ طراحی شده است. این آلیاژ در دو دمای متفاوت امکان استفاده شدن دارد.
- Haynes25
گروه دوم
آلیاژهایی هستند که تا دمای ۶۵۰ درجه استفاده می‌شوند. این آلیاژها نظیر MP35n و MP159 است. به طور مثال آلیاژ MP159 یک آلیاژ بر پایه کبالت نیکل است که با ذوب القایی در خلا و سپس به شیوه VAC-ARC آلیاژ تولید می‌شود. این روش تولید موجب می‌شود کنترل بیشتری بر درصد ترکیب اجزاء داشته باشیم. از خصوصیت این آلیاژ غیرآهنی می‌توان به مقاومت بالا، انعطاف‌پذیری و مقاومت در برابر خوردگی اشاره داشت.
گروه سوم
این گروه که بیشتر آلیاژ کبالت در آن قرار می‌گیرد، استلایت هستند. سوپر آلیاژ پایه کبالت استالایت گستره وسیعی از ترکیب کبالت و کروم است که دارای خواص مقاومتی و بیولوژیکی است. استلایت تنها محدود به ترکیب کبالت و کروم نمی‌شود بلکه از عناصر دیگر مثل تنگستن، مولیبدون و مقادیر کمی کربن نیز استفاده می‌شود. برای استحکام‌بخشی بیشتر استلایت از کاربید و رسوب کاربید در هنگام تولید استفاده می‌شود. تولید و رسوب کاربید توسط کروم انجام می‌شود و اگر نیاز به استحکام اضافه باشد از تنگستن و مولیبدون بهره گرفته می‌شود.
خصوصیت بارز استلایت‌ها عبارتند از:
- استحکام مکانیکی
- پایداری در برابر بارگذاری ایستایی
- مقاومت به خستگی و خزش
- مقاومت در برابر اکسیداسیون و خوردگی
از آلیاژ غیرآهنی استلایت در صنعت هوافضا، نفت و گاز و اتومبیل‌سازی استفاده می‌شود.
آلیاژ منیزیم؛ طبقه‌بندی و انواع آن
منیزیم فلزی سفیدرنگ است که در پوسته زمین به‌عنوان سومین عنصر فراوان معرفی می‌شود. آلیاژ منیزیم یک آلیاژ غیرآهنی است که امکان آلیاژ شدن با فلزات زیادی را دارد. منیزیم فلز بسیار سبکی است و در زمان آلیاژ شدن در عین سبکی استحکام بسیار بالایی از خود نشان می‌دهد.
یکی از جالب‌ترین ویژگی آلیاژ منیزیم جذب ارتعاش است. برای همین از این آلیاژ غیرآهنی در کنترل ارتعاشات خودرو استفاده می‌شود. متأسفانه آلیاژ منیزیوم خوردگی و سایش ضعیفی از خود نشان می‌دهد.
همان گونه که اشاره شد، منیزیم قابلیت ترکیب با بسیاری از فلزات را دارد و آلیاژ غیرآهنی زیادی از این فلز به دست می‌آید. سیستم نام‌گذاری در این آلیاژ به روش خاصی انجام نمی‌شود و معمولا تولیدکنندگان بر اساس روش خود و ترکیب فلزات این آلیاژها را نام‌گذاری می‌کنند که متداول‌ترین آلیاژهای منیزیم عبارت است از:
منیزیوم آلومینیوم
این آلیاژ غیر آهنی برای اولین‌بار در جنگ جهانی و به روش ریختگی تهیه شد یکی از پرکاربردترین آلیاژهای غیرآهنی در جهان است. زمانی آلومینیوم تنها با روی آلیاژ می‌شد؛ اما به دلیل خواص مکانیکی بهتر منیزیم امروزه از منیزیم در ترکیب این آلیاژ استفاده می‌شود. در ترکیب آلیاژ منیزیم آلومینیوم که با علامت اختصاری AM در بازار نمایش داده می‌شود اگر میزان آلومینیوم از 8 درصد بالاتر برود، تغییر شکل این آلیاژ بسیار سخت خواهد بود. از این آلیاژ در صنایع هواپیما‌سازی خطوط تولید بوئینگ استفاده می‌شود.
منیزیوم آلومینیوم روی MgAlZn
این آلیاژ انشعابی از آلیاژ منیزیوم آلومینیوم است که با اضافه‌کردن روی استحکام آلیاژ اضافه می‌شود استفاده از آلیاژ منیزیوم روی چالشی عالی برای خوردگی محسوب می‌شود؛ اما امروزه از این آلیاژ کمتر استفاده شده و آلیاژ منیزیوم آلومینیوم جایگزین شده است، زیرا این آلیاژ دارای ترک‌های میکروسکوپی است که در صورت رعایت‌نکردن شرایط تولید کیفت نهایی آلیاژ مناسب نخواهد بود.
آلیاژ منیزیوم روی
گروهی از آلیاژها به آلیاژهای دوتایی معروف هستند این آلیاژها از دو عنصر تشکیل شده‌اند. آلیاژ منیزیم روی نیز یک آلیاژ غیرآهنی دوتایی است و قابلیت پیر سختی دارد که سیال بودن آلیاژ به همین دلیل بالا می‌رود، اما مقاومت چندانی ابن آلیاژ ندارد که برای افزایش مقاومت به آن مس اضافه می‌شود.
آلیاژ منیزیوم روی مس
برای بهبود مقاومت آلیاژ دوتایی منیزیوم روی فلز مس به این ترکیب اضافه می‌شود. اضافه‌کردن فلز مس به آلیاژ منیزیم آلومینیوم مقاومت آلیاژ در برابر خوردگی را کم می‌کند؛ اما در آلیاژ منیزیم روی این‌گونه نیست و بالعکس مقاومت در برابر خوردگی را زیاد می‌کند.
از دیگر آلیاژهای منیزیم می‌توان به آلیاژ منیزیم زیرکونیوم، آلیاژ منیزیوم توریم و آلیاژ منیزیم لیتیوم اشاره کرد. آلیاژ غیرآهنی در شاخه منیزیم به دلیل استحکام معمولا در صنایع هوافضا به کار گرفته می‌شود.
ریخته‌گری آلیاژ غیرآهنی
یکی از روش‌های تولید از آلیاژ غیر آهنی ریخته‌گری است. با این تفاوت که در هر کدام از آلیاژها بسته به نوع فلز ریخته‌گری متفاوت است. به آلیاژهایی که به روش ریخته‌گری تولید می‌شود به اصطلاح آلیاژ ریختگی می‌گوییم که در آن به‌وسیله ریخته‌گری قطعه‌ای تولید می‌شود مثل شیرآلات که به روش ریخته‌گری تولید می‌شود.
ریخته‌گری در آلیاژهای آهنی به دلیل نقطه ذوب بالاتر کمتر انجام می‌شود دقت لازم در تولید را ندارند مثلاً در فولاد بعد از انجام ریخته‌گری نیاز است تا قطعه ماشین‌کاری شود؛ اما در آلیاژ غیرآهنی معمولاً بعد از انجام ریخته‌گری بر پایه دمای انجماد عمل سرد کردن انجام می‌شود.
ریخته‌گری آلیاژ غیرآهنی فرآیندی چندمرحله‌ای است که به دو نوع ریخته‌گری ماسه‌ای و ریخته‌گری دقیق انجام می‌شود. ریخته‌گری ماسه‌ای از ماسه برای ساخت قالب استفاده می‌شود اما در ریخته‌گری دقیق یا ریخته‌گری موم ذوب‌شونده قالب با استفاده از آلیاژهای مختلف ساخته می‌شود که باعث کیفیت فوق‌العاده آلیاژهای غیرآهنی می‌شود.
خواص آلیاژهای غیرآهنی
همان‌طور که اشاره شد آلیاژ غیرآهنی گستره زیادی دارند و تولیدات بی‌شماری در صنعت از آن‌ها بهره می‌برد؛ هرچند قیمت آهن کیلویی با قیمت کیلویی این آلیاژها تفاوت زیادی دارد اما همه این آلیاژها چند خصوصیت مشابه با یکدیگر دارند که سبب شده است متخصصی‌های مواد به سمت تولید آن‌ها میل پیدا کنند:
- افزایش استحکام: اولین خصوصیت همه آلیاژهای غیرآهنی افزایش استحکام آلیاژها در مقابل فلز خام است. نیاز به فلز مقاوم‌تر سبب می‌شود تا آلیاژهایی با استحکام بالا تولید شود.
- مقاومت در برابر خوردگی: مشکل خوردگی در تمام فلزات دیده می‌شود و سالانه میلیاردها دلار خسارت به صنایع وارد می‌شود یکی از راه‌های کاهش خوردگی ترکیب فلزات با یکدیگر است که آلیاژهای غیرآهنی در صدر این گروه قرار می‌گیرند.
- مقاومت در برابر حرارت: معمولا استفاده از فلز در وسایل مختلف بسیار عادی است و بسیاری از آلیاژها در مکان‌هایی استفاده می‌شود که تنش حرارتی بسیار زیاد است مثل آلیاژ آلومینیوم که در موتور هواپیما مورد استفاده قرار می‌گیرد لذا لازم است که این آلیاژها مقاومت حرارتی مناسبی داشته باشند.
- شکل‌پذیری: خصوصیت دیگر آلیاژ غیرآهنی شکل‌پذیری است. استفاده از آلیاژهای غیر آهنی در وسایل خانه، وسایل زینتی سبب شده است تا این آلیاژها شکل‌پذیر و چکش‌خواری مناسبی داشته باشند.
سخن پایانی
امروزه زندگی بدون آلیاژ غیر آهنی غیرممکن است، از داخل آشپزخانه تا شاتل فضایی هر جای کره زمین آلیاژ غیر آهنی کاربرد دارد. هزاران آلیاژ در صنعت از چنین آلیاژهایی بهره می‌برند که متاسفانه ناشناخته مانده‌اند؛ اما کاربرد حیاتی دارند. اگر در شغل شما چنین آلیاژی مورد استفاده قرار می‌گیرد برای ما نام آلیاژ را نوشته و آن را معرفی کنید، برای ما بنویسید کاربرد این آلیاژ چیست و به چه نامی شناخته می‌شود. به اشتراک گذاشتن دانش موجب پیشرفت همگانی می‌شود به خصوص در جهان آلیاژهای غیرآهنی که گستردگی زیادی دارد.
